تولید صدای كمتر، كاهش میزان مصرف سوخت و استفاده از سوخت پاك چالش جدی محققان در طراحی جت‌های مسافربری است و ناسا از مهندسان هوافضا و محققان بین‌المللی درخواست همیاری كرده است.

شركت‌های «لاكهید مارتین» و «بوئینگ» طرح‌هایی برای غلبه بر مشكل آلودگی صوتی، محیط زیستی و مصرف سوخت جت‌های مسافربری ارائه كرده‌اند:

جت مافوق صوت «SUPERSONIC GREEN MACHINE»

عمر «كنكورد» بعنوان آخرین جت مافوق صوت جهان بدلیل آلودگی صوتی، مصرف سوخت بالا و ناكارآمدی در نوامبر 2003 به پایان رسید، اما محققان شركت «لاكهید مارتین» امیدوارند با حذف این معایب، هواپیمای سبز مافوق صوت تا سال 2030 وارد خطوط هوایی جهان شود.

با استفاده از موتورهای چرخه متغیر میزان كارآیی جت مافوق صوت افزایش یافته و خلبان می‌تواند در هنگام بلند شدن و فرود با تغییر سوئیچ هواپیما را به حالت موتور توربوفن معمولی تبدیل كند. سیستم احتراقی بكار رفته در موتور نیز میزان آلودگی اكسید نیتروژن را تا 75 درصد كاهش می‌هد.

جت «Box Wing»

بوئینگ 747 در هر مایل دریایی پنج گالن سوخت مصرف می‌كند و محققان بدنبال یافتن راه جدیدی برای كاهش مصرف سوخت بدون ایجاد تغییرات اساسی در ساختار فعلی هواپیما هستند. این هواپیما نیز توسط محققان شركت «لاكهید مارتین» طراحی شده است كه طبق پیش بینی تا سال 2025 وارد خطوط هوایی جهان می‌شود.

جت «Box Wing»

 

جت Box Wing

با استفاده از مواد سبكی كه در طراحی جت‌های جنگنده F-22 و F-35 بكار رفته‌اند، پیكربندی بال طراحی شد كه می‌تواند نسبت LD ratio‌ را تا 16 درصد كاهش داده و امكان پرواز طولانی‌تر با سوخت كمتر را فراهم كند.

همچنین به جای استفاده از موتورهای توربوفن متداول از دو موتور توربوفن «ultrahigh-bypass» استفاده می‌شود كه با دارا بودن فن‌هایی بزرگتر كاركرد موتور را تا 22 درصد بهبود می‌بخشد. بال‌های اضافی امكان پرواز شیب دار با قدرت كمتر موتور را فراهم می‌كند.

جت «SUGAR VOLT»

 

 

جت SUGAR VOLT

بهترین راهكار برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت جت، خاموش كردن موتور است و برای این كار باید جایگزینی مانند موتور الكتریكی در نظر گرفته شود. محققان شركت «بوئینگ» در طراحی جت «SUGAR VOLT» قصد دارند از سیستم نیروی محركه هیبریدی استفاده كنند.

هواپیمایی در ابعاد 737 می‌تواند در هنگام بلند شدن بطور همزمان از سوخت جت و باتری استفاده كند، اما در ارتفاع می‌توان سیستم را در حالت تمام الكتریكی تنظیم كرد. در این حالت كارآیی موتور 55 درصد افزایش می‌یابد و میزان خروجی دی اكسید كربن و اكسید نیتروژن نیز به ترتیب 60 و 80 درصد كاهش می‌یابند.

امریکا روز گذشته از جدیدترین هواپیمای مافوق صوت جهان که گفته می شود سرعت آن 20 برابر سرعت صوت است رونمایی کرد.

به گزارش تکناز به نقل از ای.بی.سی نیوز، تنها پس از گذشت هشت ماه از آزمایش ناموفق هواپیمای مافوق صوت HTV-2 (حامل فناوری مافوق صوت) که در آگوست سال گذشته انجام شد، ارتش آمریکا از جدیدترین هواپیمای مافوق صوت خود رونمایی کرد.

تصویری از جدیدترین هواپیمای مافوق صوت جهان

این هواپیما توسط آژانس پروژه های تحقیقات پیشرفته وزارت دفاع آمریکا ( DARPA ) تولید شده و می تواند فاصله میان نیویورک تا لس آنجلس که بالغ بر سه هزار 940 کیلومتر ( 3940کیلومتر) است را تنها در 12 دقیقه طی کند.

ارتش آمریکا نام این هواپیمای مافوق صوت را "اسلحه پیشرفته مافوق صوت" ( AHW ) گذاشته و با هدف حمله و بمباران اهداف مختلف در سراسر جهان تنها در ظرف چند ساعت آن را طراحی کرده است.

جنگنده F-2 که برای وزارت دفاع ژاپن ساخته شده ،نتیجه برنامه ژاپن و امریکا برای ساخت مشترک جنگنده است.صنایع سنگین میتسوبیشی سازنده اولیه است و شرکت لاکهید مارتین اکروناتیک شرکت اصلی آمریکایی دست اندرکار در این طرح می باشد.

گاهی اوقات برای یک خلبان هیچ راهی نمی‌ماند جز این که دل به آسمان بزند و دکمه ایجکت را بفشارد تا از هواپیمایی گران قیمتی که تا چند ثانیه دیگر تابوت او می‌شود فرار کند.

در زیر تصاویری از ایجکت‌های واقعی و آزمایشی هواپیماهای جنگی را می‌بینید.

 

 

اف-100 (موسوم به Super Sabre) یک جت جنگنده بود که در نیروی هوایی امریکا از سال 1954 تا 1971 و در گارد ملی امریکا تا سال 1979 خدمت کرد. این جنگنده اولین جت جنگنده مافوق صوت در امریکا بود و رقیب میگ-19  که اولین جنگنده مافوق صوت شوروی بود، محسوب می شد. اف-100 به عنوان یک جنگنده بمب افکن در ویتنام حضور پیدا کرد و بعدها با اف-105 جایگزین شد که سرعتی معادل 2 ماخ داشت. اف-100 در ویتنام به عنوان هواپیمای پشتیبانی هوایی نخستین پروازهایش را انجام داد، اما بعدها جنگنده کارامدتری به نام آ-7 (کورسایر) که سرعتی زیر صوت داشت جایگزین آن شد. اف-100 همچنین در خدمت ناتو چندین عملیات برای همپیمانان آمریکا انجام داد.

نگاهی به تلاش کشورهای گمنام در حوزه بدون سرنشین‌ها پرنده های بدون سرنشین (UAV)

 

امروزه به بخشی ثابت در بسیاری از ارتش های جهان بدل شدند. اگر تا چند سال قبل تنها چند کشور صنعتی و ثروتمند به عنوان کاربران اصلی این وسایل پرنده به شمار می رفتند اما امروزه بسیاری دیگر از کشورها در 5 قاره جهان به طراحی و تولید پهپادها مشغول هستند.

 

ماموریتهایی از جمله شناسایی، رله ارتباطات مخابراتی و حمله به اهداف سطحی از جمله ماموریتهایی هستند که پهپادها امروزه به عهده دارند. بسیاری از علاقمندان به این حوزه با پرنده های بی سرنشین غربی مثل پردیتور و یا گلوبال هاوک آشنا هستند اما تعداد قابل توجهی از کاربران نیز نمی دانند که کشورهای در حال توسعه نیز با کمک صنایع بومی و داخلی خود موفق به تولید پهپاد شده اند که برخی از پهپادهای ناشناخته در فضای رسانه ای در زیر معرفی می شوند.

 

 

محبوبه عمیدی: یکشنبه‌ای که گذشت، بالاخره تارانیس، اولین شکاری بمب‌افکن بدون سرنشین ساخت بریتانیا رونمایی شد. به نظر می‌رسد این جنگنده فوق‌مدرن که طراحی اولیه آن از سال 2006/1385 و به درخواست وزارت دفاع این کشور آغاز شده، همان‌طور که اعلام شده بود دارای قابلیت‌های تجسس و شناسایی منحصر‌به‌فردی باشد.

به گزارش نیوساینتیست، تارانیس که برای استتار بهتر به شکل گوه طراحی شده است، حدود 8 تن وزن دارد. این جنگنده نه‌تنها می‌تواند مأموریت‌های متعددی را در مناطق جنگی به عهده بگیرد، بلکه به دلیل حمل حجم بالایی از مهمات قابلیت تخریب هواپیمای دشمن و اهداف از پیش تعیین‌شده را خواهد داشت.

نکته جالب‌توجه در این شکاری بمب‌افکن درصد بالای خودمختاری آن است تا آنجا که هواپیما می‌تواند در مواجه با هر هدف تصمیم نهایی را اتخاذ کند.
تارانیس حاصل تلاش دولت انگلستان برای ورود به حیطه هواپیماهای بدون سرنشین و غلبه بر انواع پریدتورهای ساخت شرکت جنرال‌اتومیکز متعلق به ایالات متحده است که در حال حاضر بهترین‌های این صنعت به شمار می‌روند.

تارانیس قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد اما خلبان تمام‌خودکار با توانایی تصمیم‌گیری در مورد اهداف نظامی می‌تواند زنگ خطر را برای دنیای امروز به صدا درآورد.

نوئل شارکی، مهندسان روباتیک متخصص در زمینه سیستم‌های نظامی مستقل می‌گوید: «به نظر می‌رسد بریتانیا با ساخت تارانیس این بازی را برده است. با این حال وقتی از سیستم‌های تمام‌خودکار این جنگنده و قدرت و دقت بالای آن در شناسایی اهداف و تخریب مستقل آنها حرف می‌زنیم، زنگ‌های خطر برای من به صدا درمی‌آیند».

شارکی می‌گوید: «وقتی در صنایع نظامی از مأموریت ژرف حرف می‌زنیم، به مأموریتی فراتر از توان یک خلبان خودکار اشاره می‌کنیم. آیا این مأموریت‌ها توسط سیستم رباتیکی انجام خواهند شد که می‌تواند به شکل مستقل اهداف خودش را انتخاب کند و به تخریب آنها بپردازد؟ این بسیار ‌هشدار‌دهنده است چون چنین سیستمی نمی‌تواند میان شهروندان عادی با مبارزان تفاوت چندانی قائل شود».

لندماین‌اکشن که یک سازمان مین‌روبی است نیز نسبت به استفاده از سلاح‌های رباتیک خودمختار در فناوری‌های نظامی ابراز نگرانی کرده است. این سازمان به این نکته اشاره می‌کند که استفاده از ربات‌ها در نبرد باعث می‌شود آنها درست مانند یک منطقه مین‌گذاری شده و بدون در نظر گرفتن شرایط انسان‌هایی که با آنها برخورد خواهند داشت، عمل کنند.

جرالد هاوارت، وزیر استراتژی امنیت بین‌المللی انگلستان می‌گوید: «تارانیس از حداقل مداخله انسانی بهره خواهد برد اما خلبان خودکار در هر زمان این قابلیت را دارد که مستقل عمل کند».

سیمون بریانت بالاترین مقام نیروی هوایی سلطنتی انگلستان می‌گوید: «ما داریم به زمینه بسیار‌حساسی در صنایع نظامی نزدیک می‌شویم. اما به شما اطمینان می‌دهم همیشه در رأس تصمیم‌گیری‌های استراتژیک تفکر انسانی حاکم خواهد بود».

بررسی رادار AN/AWG-9 و AN/APG-71 تامکت-قسمت اول                 

هواپیمای F-14 Tomcat بیشتر به دلیل سیستم تسلیحاتی و راداری اش بسیار مشهور است. به طوری که سیستم راداری با قدرت رادار به کار رفته در هواپیمای تامکت در زمینه تعداد هدف در یک زمان، در هیج هواپیمای دیگری یافت نشده است. این رادار در حقیقت برای هدایت و کنترل موشک های قدرتمند فینیکس به وجود آمد. ترکیب چنین سیستم راداری مقتدری با سامانه تسلحاتی AIM-54 Phoenix به تامکت امکان این را می داد که به راحتی از ناو هواپیمابر حامل آن دور شود، بدون آن که برای آن ترسی از وجود دشمن نهفته باشد. با این سیستم راداری تامکت القابی چون Mini AWACS نیز پیدا کرد و حتی در نیروی هوایی کشورمان، این جنگنده بارها در نقش شناسایی جنگنده ها به عنوان هواپیمای پیش اخطار در معیت فانتوم ها بدون هیچ اسلحه ای پرواز کرده است. در مقاله زیر به تحلیل چگونگی طراحی AN/AWG-9 و خصوصیات آن خواهیم پرداخت:

اریش هارتمن،  خلبان تکخال جنگ جهانی دوم                              

جنگ جهانی دوم اگر چه یک تراژدی انسانی بود، اما همین جنگ خونین راه را برای وجود آمدن پیشرفت های بسیار در علوم هواپیمایی هموار ساخت. در دوران جنگ، هر روز مردم شاهد عبور صدها هواپیما از آسمان شهر و کشورشان بودند و حتی گاه پیش می آمد که درگیری ها بر فراز شهر ها صورت می گرفت. اما راستی که این هواپیماها نبودند که با هم درگیر می شدند، بلکه در داخل این هواپیماها خلبانانی قرار گرفته بودند که همگی، امیدهای کشورشان بودند که به جنگ با یکدیگر رفته بودند. یکی از این خلبانان، اریش هارتمن خلبان نیروی هوایی آلمان یا لوفت وافه بود که با پیروزی های شگفت انگیز و زیادی که به دست آورد، به قهرمان قهرمانان هوایی در طول تاریخ هوانوردی مشهور شد. این خلبان که در زمان جنگ هنوز 25 سال هم نداشت، کابوس خلبانان روسی بود و هواپیماهای روسی فراوانی را در دوران خدمتش سرنگون ساخت. در زیر، با هم تاریخچه کوتاهی از زندگی این خلبان را می خوانیم:

اریش هارتمن در اکتبر 1940 و در حالی که فقط هجده سال داشت، به نیروی هوایی آلمان ملحق شد و در مارس 1941 وارد مدرسه خلبانی شده و در اکتبر 1942، در زمانی که شاید جنگ جهانی دوم به اواسط خود نزدیک می شد، به عنوان خلبان جنگنده شکاری در سن بیست سالگی فارغ التحصیل شد. در آن زمان، نیروی هوایی آلمان و دیگر کشورهای درگیر، نیاز شدید به نیروی انسانی خصوصاً خلبان های ماهر و حرفه ای داشتند و همین علت باعث می شد که خلبانان بسیار جوان بلافاصله پس از اتمام دوره خلبانی به سرعت به خطوط مقدم جنگ فرستاده شوند، و هارتمن هم از این قاعده مستثنی نبود. او پس از به پایان رساندن تحصیل، به سرعت به فایتر وینگ 52 که مجهز به هواپیماهای مسراشمیت Me-109 بودند برای خدمت فرستاده شد. هارتمن تا آخرین روز جنگ در این اسکادران ماندگار شد و در بیش از 1400 سورتی پرواز عملیاتی موفق شد تعداد 352 فروند از هواپیماهای دشمن را سرنگون کند که خواب چنین تعداد پیروزی را هیچ خلبانی حتی در خواب هم نمی دید. بدین گونه هارتمن، موفق ترین خلبان در طول تاریخ شد که تا کنون در پروازهای عملیاتی شرکت کرده است.

در دوران جنگ جهانی دوم، همیشه بمباران کشورهای دور از دسترس مسئله ای مشکل ساز برای نیروی هوایی کشورهای درگیر در جنگ بود. چرا که خطرات زیادی یک بمب افکن را در حین پرواز دوربرد به کشور دشمن تهدید می کرد. رهگیری شدن به وسیله جنگنده های دشمن، اتمام سوخت، خرابی موتورها و نقص فنی، همه و همه از عواملی بودند که مانع از موفقیت در بمباران های استراتژیک دوربرد می شدند. پس از جنگ جهانی دوم، کم کم این ایده توسعه زیادی پیدا کرد و نتیجه همین پیشرفت، رقابت شدید شوروی و آمریکا، یعنی دو طرف جنگ سرد در ساخت بمب افکن های سنگین دوربرد شد. یکی از مهم ترین و پیشرفته ترین بمب افکن های ساخت شوروی که همواره موجب وحشت غرب بود، بمب افکن مافوق صوت سنگین Tu-22M، یعنی نمونه اصلاح شده همان بلایندر قدیمی بود. در مقاله زیر، به تفصیل به تشریح توانایی های این بمب افکن فراموش شده البته قدرتمند و مقتدر خواهیم پرداخت:

توانایی لحظه به لحظه بمباران طرف مقابل در جنگ سرد، برای شوروی و آمریکا حکم یکی از بزرگترین آرزو هایشان را داشت. ظاهراً هنوز قدرت بمباران های سنگین دو طرف به حدی نرسیده بود که آمریکا و شوروی بتوانند با هم درگیر نبرد های این چنینی شوند. بنابراین، هر دو کشور شروع به توسعه موشک های قاره پیمای خود کردند و هر روز با دست یافتن به فناوری پیشرفته تری، هر یک از طرفین قدرت خود را به رخ طرف مقابل می کشیدند. موشک های دوربرد تا اواخر جنگ سرد همچنان یکی از موضوع های داغ بحث های نظامی بین آمریکا و شوروی بود، اما انگار این دو کشور هم به این نتیجه رسیده بودند که هرگز بمباران موشکی نخواهد توانست جای عملیات انسانی را به طور کامل بگیرد، یعنی کاملاً جایگزین آن شود. در نتیجه آمریکا و شوری هیچ گاه از گسترش نیروی بمباران استراتژیکی که به وسیله هواپیماهای سنگین و دوربرد انجام می شد غافل نشدند.

بمب افکن مافوق صوت Tu-22M3 در حال انجام آزمایش واماندگی

عباس بابایی در سال 1329، در شهرستان قزوین دیده به جهان گشود. دوره ی ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به تحصیل گذراند و در سال 1348، به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت و پس از گذراندن دوره آموزش مقدماتی در سال 1349، برای گذراندن دوره خلبانی به آمریکا اعزام شد. با ورود هواپیماهای پیشرفته اف-14 به نیروی هوایی، شهید بابایی که جزء خلبان های تیزهوش و بسیار ماهر در پرواز با هواپیمای شکاری اف–5 بود، به همراه تعداد دیگری از همکاران برای پرواز با هواپیمای اف–14 انتخاب و به پایگاه هوایی خاتمی اصفهان منتقل شد. شهید بابایی با دارا بودن تعهد، ایمان، تخصص و مدیریت قوی چنان درخشید که شایستگی فرماندهی وی محرز و در تاریخ 7/05/1360 فرماندهی پایگاه هشتم هوایی اصفهان بر عهده ی او گذاشته شد. به هنگام فرماندهی پایگاه با استفاده از امکانات موجود آن، به عمران و آبادانی روستاهای مستضعف نشین حومه پایگاه و شهر اصفهان پرداخت و با تامین آب آشامیدنی و بهداشتی، برق و احداث حمام و دیگر ملزومات بهداشتی و آموزشی در این روستا، خدمات شایان توجهی را انجام داد. بابایی، با کفایت، لیاقت و تعهد بی پایانی که در زمان تصدی فرماندهی پایگاه اصفهان از خود نشان داد، در تاریخ 9/9/1362 با ارتقاء به درجه سرهنگی به سمت معاون عملیات نیروی هوایی ارتش منصوب و به تهران منتقل گردید. وی با بیش از 3000 ساعت پرواز با انواع هواپیماهای جنگنده، قسمت اعظم وقت خویش را در پرواز های عملیاتی و یا قرارگاه ها و جبهه های جنگ در غرب و جنوب کشور سپری کرد و به همین ترتیب چهره آشنای رزمندگان و یار وفادار فرماندهان قرارگاه های عملیاتی بود و تنها از سال 1364 تا هنگام شهادت، بیش از 60 مأموریت جنگی را با موفقیت کامل به انجام رسانید.

هواپيماي جنگنده افسانه اي F-14 تامكت علي رغم شهرت و توانايي هاي بي نظير آن و امپراطوري بي چون و چراي آن بر آسمان ها تا چند دهه، در نبردهاي زيادي شركت نكرد. به خصوص نبرد هايي كه در آن ها هواپيماي دشمن به وسيله موشك فينيكس سرنگون شده باشد تعدادشان به انگشتان دست هم نمي رسد. تامكت كه در اصل براي حفاظت از ناوهاي هواپيمابر و نه ماموريت هاي تهاجمي طراحي شده بود، در نيروي دريايي به طور بسيار محدود در چند جنگ هوا به هوا شركت كرد و عمده شكارهاي اين جنگنده به خدمت آن در جنگ تحميلي توسط ايران باز مي گردد كه شما فراواني از جنگنده هاي نيروي هوايي بعثي عراق به وسيله اين جنگنده خوش پرواز IRIAF سرنگون گشتند. در مطلب زير به تاريخچه كوتاهي از نبرد ها و درگيري هاي هواپيماي تامكت در زمان خدمت سي و چند ساله اين جنگنده مي پردازيم:

1975-1974، جنگ ويتنام: اگر چه تامكت بسيار ديرتر از آنچه كه مي بايست به جنگ ويتنام رسيد، اما اين جنگنده در اسكادران هاي VF-1 و VF-2 به تدريج پروازهاي پاترول يا گشت هوايي خود را از سپتامبر 1974 آغاز كرد و اين گشت ها تا مي 1975 ادامه داشت. اين گشت هاي هوايي به عنوان بخشي از عمليات Frequent Wind انجام مي شد، با وجود موفقيت هاي عمده فانتوم در مقابل جنگنده هاي ويتنامي، در طي اين عمليات تامكت ها موفق به شكار هواپيماهاي ميگ نشدند، يعني همان شكارهاي آماده اي كه در ماموريتهاي تن به تن با فانتوم به راحتي از مزرعه آسمان درو مي شدند.

1974 تا به حال، اسكورت بمب افكن هاي شوروي: يكي از بازي هاي مورد علاقه تامكت (!) اسكورت بمب افكن هاي شوروي بود كه در حال عبور بر فراز ناوهاي هواپيمابر آمريكا شناسايي مي شدند. از آن جا كه يكي از ماموريت هاي اصلي تامكت حفاظت از ناوهاي هواپيمابر بود، ماموريت هاي موسوم به «Catch that bomber»از ماموريت ها و كارهاي تقريباً روزانه خدمه تامكت به شمار مي رفتند. هر گاه كه جنگنده يا بمب افكن هاي دوربرد و استراتژيك شوروي مسلح به موشك هاي كروز ضد كشتي به محدوده خطر ناوهاي آمريكايي مي رسيدند، اف-14 هاي نيروي دريايي به منطقه خطر اعزام مي شدند تا به اصطلاح به آن ها «خوش آمد» بگويند. اين ماموريت ها در حقيقت براي سرنگون ساختن جنگنده ها يا بمبرهاي دشمن انجام نمي شد، بلكه صرفاً هدف از انجام ان ها اسكورت بمب افكن تا منطقه دور از خطر و البته در صورت امكان نگاهي انداختن به تسليحات محمول اين هواپيما ها بود.

برف (Snow):

دانه های یخ متراکم ، رطوبت پذیر و متخلخلی است که بصورت بلورهای تکی یا گروههای بسته ای از بلورهای مختلف می باشد.در هواپیمایی  برف بر اساس خصوصیات آن به انواع مختلف تعریف میشود:

 1- برف خشک (Dry Snow) :

برفی است که مقدار آب کمی در آن وجود دارد که موجب چسبندگی ذرات داخل آن به یکدیگر می شود . این پدیده در دماهای پایین تر از 32 درجه فارنهایت رخ میدهد . برای تشخیص آن ؛ اگر در زمان تشکیل گلوله برفی ، گلوله برفی از هم جدا شود میگویند برف خشک است.

 2- برف مرطوب (Wet Snow) :

برفی است که دانه های آن حاوی ذرات مایع آب باشد که ذرات را به هم دیگر وصل می کند. اما آب اضافی در روزنه های فضایش وجود ندارد. از برف فشرده می توان  گلوله برفی خوبی را درست کرد .

3- برف فشرده (Compacted Snow) :

برفی که با فشار زیاد بصورت یک توده جامد درآمده است و در مقابل فشار زیاد تحمل و مقاومت زیادی دارد و اگر هم آن را تفکیک کنیم به توده های بزرگ تقسیم می شود.برف فشرده معمولا" بعد از اتمام عمليات برف روبی روی باند فرودگاه و يا جاده بر اثر فشار چرخهای ماشين و يا انباشت برف روی هم ايجاد ميشود.

4- برفاب (Slush):

برف ابکی یا برفاب ؛ برفی است که مقدار زیادی آب در خودش دارد و اگر شرایط دمایی افزایش یابد مواد سیال از آن جاری می شوند. اگر برفاب را در مشت بگیریم آب از آن بیرون خواهد آمد . این نوع از برف های اشباع شده اگر پا روی آنها گذاشته شود به زمین فرو می روند.برفاب بعداز برفروبی ودر اثر افزايش دما و يا تردد ماشين آلات بر روی جاده  ايجاد ميشود.

یخ(Ice):

شکل جامد آب است که دارای مولکولهای شش وجهی متقارن آب می باشد . چگالی یخ 913 kg/m3 می باشد . چگالی یخ 9 بار کمتر از چگالی آب می باشد.برف متراکم و فشرده شده به شکل یخ در می آید وقتی که شرایط آب و هوایی ناپیوسته شده و چگالی آن به 800 kg/m3 میرسد.